Karczoch i lekkie curry z kurczaka
Może 2024
Terapia końska jest rozumiana jako terapia uzupełniająca i / lub alternatywna, spełniająca rolę psychoterapii lub fizjoterapii w zależności od potrzeb.
Koń jest niewyczerpanym źródłem bodźców, które sprzyjają koordynacji ruchowej, uwagi, równowadze, refleksowi i wielu innym autonomicznym reakcjom; działa również na funkcje poznawcze, a zwłaszcza na reakcje emocjonalne.
1.- Hipoterapia. Jest stosowany u osób z zaburzeniami neuromotorycznymi i czuciowo-ruchowymi.
2.- Montaż terapeutyczny. Jest stosowany u osób z dysfunkcjami czuciowo-ruchowymi i psychomotorycznymi.
3.- Jazda konna jako przystosowany sport.
Terapeutyczne efekty terapii koni są oparte na następujących zasadach:
1.- Kapralowe ciepło konia (38 ° C) powoduje korzystne rozciągnięcie mięśniowe pasa miednicy i kończyn dolnych, głównie duktów.
2.- Rytmiczne impulsy grzbietu konia (90-110 na minutę) są przekazywane pacjentowi przez kręgosłup do głowy, co sprzyja relaksacji mięśni i dynamicznej stabilizacji tułowia i głowy.
3.- Trójwymiarowy wzór przekazywany przez konia do pasa miednicy rowerzysty jest równoważny z ludzkim wzorem chodzenia, pozwala na regulację napięcia mięśniowego, redukcję tonicznych odruchów, dynamiczną stabilizację tułowia i głowy, rozwój równowagi i koordynacja psychomotoryczna. Z pewnymi ćwiczeniami efekty są osiągane w systemie senso-twórczym.
W ciągu pół godziny spaceru rowerzysta ćwiczy około 2 tys. Tonicznych korekt. Ruchy te wytwarzają wibracje, które są przekazywane przez szpik, często 180 oscylacji na minutę, a informacja jest taka sama, jak mózg otrzymuje, gdy dana osoba idzie. Koń jest jedynym zwierzęciem wytwarzającym ten neurologiczny bodziec.