Lepsza jakość życia, nawet jeśli cierpisz na epilepsję

Padaczka jest kontrolowana choroba to, niektórzy ludzie, udaje się przekazać, zależnie od wielu czynników. W Meksyku są leki tradycyjne leki przeciwpadaczkowe i nowe, które mają określoną dawkę i które tylko lekarz może ustalić w każdym przypadku, biorąc pod uwagę wiek pacjenta, rodzaj napadu padaczkowego, jego interakcje, niepożądane skutki uboczne i osobiste doświadczenia. Leki te działają przez faworyzowanie neurotransmisja hamujące i blokujące pobudzające. Jeśli chodzi o czas, w którym należy przyjmować leki, zależy to od stanu każdego pacjenta: u niektórych osób wystarczy zrobić to przez 2 lub 3 lata, w innych okresy będą dłuższe lub przez całe życie, biorąc pod uwagę rodzaj padaczki.

Powikłania przedłużonego podawania leków przeciwpadaczkowych

Dostępne są wszystkie leki dostępne w leczeniu padaczki potencjalne działania niepożądane , wśród najczęstszych są zawroty głowy , niewyraźne widzenie , senność i ból żołądka Przy pewnej okresowości lekarz zleci badania krwi w celu ilościowego oznaczenia poziomu leków we krwi i sprawdzenie, czy wątroba i nerka działają prawidłowo.

Inne opcje leczenia

Według specjalistów Międzynarodowej Ligi przeciwko Padaczce, gdy nie ma wystarczającej kontroli napadów u co najmniej dwóch leków przeciwpadaczkowych, w odpowiednich dawkach i przez co najmniej dwa lata, jest to lekooporna epilepsja. Możliwości leczenia dla tych pacjentów to głównie trzy:

 

  • Operacja epilepsji : jego celem jest usunięcie obszaru mózgu, który wywołuje drgawki, bez konieczności następstw dla pacjenta, a tym samym poprawy jakości życia
  • Umieszczenie a stymulator nerwu błędnego : składa się z urządzenia bardzo podobnego do rozrusznika serca, który stymuluje nerw błędny (nerw znajdujący się w szyi) w celu zmniejszenia częstości napadów padaczkowych
  • Przeprowadzić dietę ketogeniczną : jest to specjalna dieta bogata w tłuszcze, która powoduje pewną przemianę materii w organizmie zwaną ciągłą ketozą, co pomaga zmniejszyć częstość napadów padaczkowych.

Rozpoznanie epilepsji

Lekarz internista lub neurolog mogą postawić diagnozę w oparciu o historię kliniczną i polegać na badaniu fizykalnym oraz niektórych uzupełniających się badaniach, takich jak badania krwi i moczu, elektroencefalogram oraz badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny. Na podstawie informacji, które pacjent i jego członkowie rodziny mogą dostarczyć lekarzowi rodzaj epilepsji jak również najbardziej odpowiednie leczenie.


Medycyna Wideo: „Trauma dziecięca a rozwój mózgu” - prof. dr hab. Jerzy Vetulani (Może 2024).