Pochodzenie szczepionek

Odkrycie mechanizmu immunologicznego szczepienie a różne sposoby jego stosowania są historycznie związane z walką z ospą prawdziwą.

Według WHO Podawanie niewielkiej ilości wirusa przez inhalację donosową lub przez małe nacięcia w skórze, użyteczne w celu wywołania oporności na chorobę zaczęło się w Azji Środkowej od X wieku.

Praktyka za pośrednictwem nosa została rozszerzona na inne miejsca w Azji i Afryce, podczas gdy w Europie zastosowano nacięcia skóry. Jednak epidemie ospy prawdziwej, które dotknęły Europę pod koniec XVII i XVIII wieku, były decydujące dla spustoszeń, jakie wywołały wśród ludności.

Szacuje się, że z powodu różnych plag, które nawiedziły stary kontynent, od 10 do 20% populacji dzieci zmarło, a nieznana liczba dorosłych straciła życie lub została zniekształcona z powodu choroby.

 


Krowy Jennera

W 1798 r. Angielski wiejski lekarz Edward Jenner Zauważył, że ludzie, którzy zostali zainfekowani przez wydzieliny z krost ospy, zwykle nie chorują.

Jenner uświadomił sobie, że kontakt organizmu z tymi szczepami szczepionkowymi, poza tym, że nie stanowi zagrożenia dla istoty ludzkiej, wystarczył, aby układ odpornościowy wygenerował obronę i napotkał epidemie z pewną odpornością. Był to pierwszy systematyczny wysiłek w walce z chorobą poprzez szczepienia.

 

Praktyka szczepień

Oficjalna medycyna zdecydowała, że ​​ta metoda zostanie nazwana szczepieniem na cześć Jennerów. Od 1800 r. Prawie wszystkie kraje europejskie stopniowo wprowadzały praktyki szczepień, zwłaszcza u dzieci.

W 1885 roku Louis Pasteur opracował pierwszą szczepionkę chroniącą ludzi przed wścieklizną. Błonica i toksoidy tężcowe zostały wprowadzone na początku XX wieku; szczepionka z Bacillus Calmette-Guérin przeciw gruźlica , w 1927; szczepionka polio Salk w 1955 roku i szczepionki przeciwko odra i zapalenie przyusznic w latach sześćdziesiątych.
 


Medycyna Wideo: Pochodzenie AIDS: Szczepionka przeciw Polio Hilary Koprowskiego (CBC 'Witness', 2004) - napisy PL (Marzec 2024).